escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Met zes man moet je toch wel een beetje in staat zijn om een fatsoenlijk en vol geluid te produceren? Ik heb even moeten zoeken naar de huidige bandbezetting van dit Mortal Man, afkomstig van Wilmington, North Carolina (Amerika), want er staan namelijk maar vijf bandleden op de bijgesloten promo foto's. Ik heb dus het vermoeden dat er nog een live bandlid in het spel is, aangezien de heren met zijn zessen op de foto staan in de metalen archieven. Dit Dawn of the Time Immortal is trouwens een EP en pas de tweede uitgave in twaalf jaar. Niet echt een heel productieve band dus. Toch leek het mij wel eens de moeite waard om een doom-stoner-southern-rockband een luisterbeurt te geven en er zodoende wat over te schrijven.Lees verder ›

Deze Britse eenmanszaak volg ik al een tijdje. Het is een studioproject met epic black metal. De maker is ene Tom O'Dell uit het Verenigd Koninkrijk. De maker van de cover is Caelan Stokkermans die ook voor bijvoorbeeld Distant de covers verzorgt. Het lijkt een weergave van Sint Joris en de Draak. De muziek van deze meneer is een soort fantasiegedreven black metal met veel melodieuze aspecten en een heldere productie. Lord of the Rings is duidelijk een inspiratiebron gezien de teksten en namen.Lees verder ›

Transcending Obscurity Records begint zo stilletjes aan wel vrij hoog op mijn lijstje van favoriete labels te staan. Niet in de laatste plaats omdat er recentelijk tamelijk goede albums van diverse bands verschenen. Ik noem onder andere de laatste albums van Warcrab, Dyssebeia en natuurlijk Walking Corpse.Lees verder ›

23 maart stond er een brute avond gepland in Musicon, met twee brutal/slamdeathmetalbands van naam: Korpse en Extermination Dismemberment. Het was al vroeg druk in het zaaltje in Den Haag, waarbij het al enige tijd niet meer op een podium gesignaleerde Korpse de boel bijzonder goed opwarmde. Bij Extermination Dismemberment vloog het publiek de namens Zware Metalen aanwezige fotograaf Mellow om de oren. De oude en nieuwe nummers zorgden voor moshpits en crowdsurfers in de paar vierkante meter die de tent groot is. Hoogtepunt was overigens het met Korpse-zanger Sven van Dijk gebrachte Babykiller van Devourment.Lees verder ›

Artists-in-residence tijdens Roadburn (2022), optreden in de Valley van Hellfest (2022), lof alom voor hun derde langspeler Ilion (2024): Slift, zware dames en heren, is lift-off! Dit ‘powerkraut’ trio uit Toulouse neemt je mee op een trip langs drone, psych, prog en post-van-alles-en-nog-wat. De eindbestemming is ongewis. Een eeuwigdurende, gewichtsloze baan rond de aarde? Of toch liever een confrontatie met de demonen aan de binnenkant van je ogen en oren? Reisleiders Canek Flores (drums), Rémi Fossat (bas, zang) en Jean Fossat (gitaar, synths, zang) zetten de kaleidoscoop aan en hypnotiseren je met hun ‘trance from France’. Zo ook op 19 maart 2024, in het Utrechtse ruimteschip TivoliVredenburg. Pandora was, terecht, uitverkocht. Mooi meegenomen ook voor support act Servo. Met hun hoekige, aan new-wave refererende, bezwerende en aanstekelijke noise-rock waren zij de perfecte wegbereiders. Ruben Verheul kiekte onderstaand reisverslag.Lees verder ›

Vijfendertig minuten blackened sludge uit Griekenland. Ik verwachtte daarbij weer een hoop toeters en bellen, die Griekse bands in het hardere segment vaker toepassen. Toch valt dat bij de Atheense groep Sun of Nothing wel mee. Episch en hard, dat is het wel. Dat is al gelijk duidelijk bij opener Liars in Wait. Goddomme, wat knalt dit openingsnummer je nietsvermoedende speakers aan gort. Verbeten gekrijs, een zagende sludgeriff, gebeuk op de drums, het begint allemaal veelbelovend. De vraag is dan of de heren dat niveau in de resterende acht minuten van dit nummer wel weten vol te houden, want de intensiteit is verschroeiend.Lees verder ›

Wat hebben we hier? Een Canadese wervelwind? Volgens de promo moeten we bij de muziek Omnivide vooral de referenties Obscura, Black Dahlia Murder, Opeth, Alkaloid en Devin Townsend in gedachte houden. Dat is natuurlijk wel een brede basis om mee vergeleken te worden. En ook een vrij professionele basis. Al vrij rap achterhaal ik dat A Tale Of Fire het debuutalbum is. En wanneer er dan een dergelijke omschrijving voorbij komt als symfonische death metal met een scala aan invalshoeken, moet uw redacteur van dienst al snel denken aan iets in de progressieve hoek.Lees verder ›

Gemutileerd worden lijkt mij niet fijn, maar door zombies gemutileerd worden is misschien nog net iets minder. Toch is er een Amerikaanse deathmetalband naar vernoemd, die al sinds 2012 zijn ding doet en al drie volwaardige albums heeft afgeleverd, te weten Better Off a Corpse (2012), Cymatics of Death (2015) en Scripts of Anguish (2018). O ja en in 2015 verscheen er ook nog een EP met de titel Decimation Sentence. Bij Zware Metalen hebben we tot op heden nog geen kennis gemaakt met dit trio.Lees verder ›

Hardcore en metal. Wie even niet oplet, kan ze zomaar door elkaar halen. Want: overstuurde gitaren, grommend gegorgel, woedende drums en oneindig veel energie. Maar hoewel hardcore en metal elkaar sonisch overlappen, zitten ze aan de achterkant fundamenteel anders in elkaar. Hardcore-zine-maker en voormalig hardcore-bassist Yordi Dam legt uit hoe dat zit in de nieuwe podcastaflevering van Dood & Verderf. Yordi neemt ons mee over het hele spectrum van…Lees verder ›

Bij Zware Metalen zijn we pas net een beetje van de schok bekomen. Volkomen uit het niets verscheen eerder deze maand Dead Moon Hollow: het debuut van het Nederlandse blackmetal/ambientproject Helhekser. Totale lengte: o5:33:19. Ruim vijfenhalf uur dus inderdaad. En dat is dan ook nog eens volgens name your price te verkrijgen via Bandcamp. De albumrelease vond 16 maart plaats in De Bastille te Schoonhoven, met GogmaGore en Argwaan als gasten. Entree: gratis. De leukste dingen in het leven kosten inderdaad geen geld. Gastschrijver Arco Wolf maakte een verslag.Lees verder ›

Als de naam Déhà bij u nog vreemd in de oren klinkt, dan hebt u de afgelopen 136 recensies van de beste man zijn muzikale projecten en bands op Zware Metalen gemist. Nou ja, overdrijven maakt de zaak duidelijk zullen we maar zeggen hè. Desalniettemin is het niet mis hoe groot zijn bijdrage in de metalwereld tot op heden is geweest. Een totaaloverzicht om een en ander in perspectief te brengen kan u via Déhà terugvinden. Nu is de origine van dit Horrible niet eens ontsproten uit het creatieve brein van dit heerschap. Neen, die eer komt Pro-Pain-drummer Jonas Sanders en Resistance- gitarist Olivier Dris toe. In 2022 voegden de overige drie bandleden, waaronder dus Déhà zich bij de in 2019 ontstane band. Het debuutalbum Filth is dan ook volgens mijn informatie het allereerste plaatwerk, waarop deze band van eigen bodem brutale death laat horen. Het totaalgeluid ligt daarbij ergens in het midden van pakweg Dying Fetus en Gojira.Lees verder ›

2006 Bleek het gezegende jaar te zijn waarin dit Mexicaanse Black Hate van start ging. Het bleek IkanunnaBg of Bg Ikanunna die de band boven de zwarte doopvont hield. Nu komt de band met plaat nummer zes en dan tel ik de tientallen andere releasetypes niet mee. Via Pvrgativa: Qui Spiritu Diaboli Aguntur Hi Filii Satanae Sunt is een plaat die uitkomt via Underground Kvlt Records een sublabel van Odium records. Van dit in oorsprong Poolse label kregen we recentelijk nog erg aangenaam werk te verwerken van de Belgische Duivelsaanbidders van Serpents Oath en de driewegsplit Black Altar, Offermod en Acherontas.Lees verder ›

De Amerikaanse metalcore/emocore band Levels timmert en sleutelt al sinds 2016 aan de spreekwoordelijk weg naar succes. Dit Pulse, een EP, is de opvolger van de debuutplaat uit 2018 die gewoon de titel Levels meekreeg. Als ik lees dat deze vier kerels al behoorlijk wat live gespeeld hebben met bands als The Devil Wears Prada, Beartooth en vele anderen dan zullen ze wel wat kunnen. Eigenaardig om lezen dat er naast stevige invloeden ook wel eens geluisterd wordt naar house, jungle, trance maar ook naar Billie Eilish, The Prodigy, The Weeknd, Poppy en zo verder, dan frons ik als rasechte metal en veelal blackmetalfan toch even mijn wenkbrauwen en meer...Lees verder ›

Voor hen die Satanisch zijn gebleven heeft Necrophobic een nieuw koekje gebakken. Het heet In The Twilight Grey en het telt als nummer tien. Deze death/blackmetalfabriek uit Zweden kan je niet zijn ontgaan als je enigszins bekend bent in het genre. In 1989 keken stichtende leden Blackmoon en Joakim Sterner elkaar diep in de ogen en dachten: "Neuken of een band beginnen?" Het werd dat laatste. Momenteel heeft de band een redelijk stabiele line-up sinds 2016. Volgens de band kan je op In The Twilight Grey klassieke nummertjes verwachten maar ook pareltjes van "plechtige somberheid".Lees verder ›

De Italianen van The Moor maken sinds 2012 progressieve rock en metal. De band bestaat uit vier heren die nu toe zijn aan het derde volwaardige album met de titel Ombra. Het is tevens pas de eerste passage op de burelen van Zware Metalen, vraag mij niet waarom. De muziek zelf is naast orkestraal dus ook progressief en neigt op momenten naar death metal. Hierdoor zouden fans van zowel Gojira, Soilwork, Evergrey, Katatonia als Dark Tranquillity er mee uit de voeten kunnen. Althans dat is wat in de promopraat staat beschreven.Lees verder ›

Beste lezers, soms heb je van die momenten, van die dagen, dat er zaken passeren of net niet passeren. Zo passeerde vorige jaar, in het gezegende jaar 2023, ruim 200 platen mijn trommelvliezen alleen al ter review. In dat jaar kwam het Finse Azaghal met Alttarimme On Luista Tehty, hun intussen twaalfde album. Net als een aantal andere releases van het Belgische Immortal Frost Productions van dat jaar werd dit album nog niet door onze redactie van een schrijven voorzien. Bij deze dus wel!Lees verder ›

Suicidal Angels, gesmeed in de vuren van thrash metal, verscheen ten tonele in 2001 onder leiding van Nick Melissourgos, die destijds slechts 16 jaar oud was. Met een voorliefde voor de rauwe sound van old-school thrash nam Melissourgos de band mee op een onvermoeibare zoektocht naar dat klassieke geluid. Snel vooruit door de jaren heen en Suicidal Angels heeft een vlammend spoor achtergelaten in het metalen landschap. Bovendien bracht de band begin maart zijn nieuwste album Profane Prayer uit.Lees verder ›

Als we nu eens een spel maken van de review van de nieuwste EP van Alestorm. De uitdaging is om een stuk te schrijven zonder enige referentie aan piraten, pintjes en piemels. Een uitdaging waar zelfs ChatGPT een kluif aan zou hebben (lees: ik probeerde het, het liep spaak en heb het dan maar zelf gedaan). In elk geval weet je ergens dus al wat je kan verwachten en mogelijk is dit kwartier aan materiaal een voorbode voor een full-length en dus een ideale zoethouder.Lees verder ›

Altijd goed om het ijzer te smeden als het heet is, maar om er nu met een voorhamer in te gaan slaan terwijl het vloeibaar is … Dat was toch de eerste gedachte die binnenviel bij de aankondiging door Edged Circle Productions van een “brand-new full-length feature release” van Bodyfarm. De wel heel lekkere voorganger Ultimate Abomination is immers nog maar net een jaar uit. In de praktijk blijkt het allemaal wel mee te vallen. Zo noemt de groep zijn nieuwe op zijn Facebookpagina consequent een EP. Een EP die overigens ook bedoeld is om het vuurtje rond de aankomende Europese tour met Carnation en Neerlands deathmetalgrootmeesters Pestilence nog wat verder op te stoken.Lees verder ›